ფეხმძიმობა
|
ღამის მებოძირში გადაშვების ჟამი ანდამატით მამაგნიტებს და თუ ამაღამაც გადავრჩები, პეშვით ამოვხვეტავ მარგალიტებს.
ვინც ამ სამწუხროში გაჩენილა, მისთვის წამიერი წაძინებაც ჯვარცმის მაგიერი სასჯელია.
ხვედრს და ყიამეთის გამღვიძებელს, ფეთქვით მაბრუებენ ყვრიმალები, სანამ სისხლძარღვები გამიძლებენ.
და ჩემს ტკივილებად აკრისტალებს ღამის ოკეანე ნიჟარების განა მარგალიტებს-ნატვრისთვალებს.
ვიდრე გამოკრთება სილაჟვარდე, მაგრამ უმდიდრესი საგანძური ხელში მიორთქლდება რიჟრაჟამდე.
ყრმული ხილვებივით გამიქრება, ვისაც მაბერებდა სიბერემდის ჟამთა სიავეზე დაფიქრება.
მღვრიე მორევივით მატრიალებს, როცა გამიმართლებს, გაუღიმარ ბავშვებს დავურიგებ ნატვრისთვალებს. |
|
პოეზიის გვერდი • • • |
