იოსებ მჭედლიშვილი - სასაფლაოზე

შემოვიარე სასაფლაო, მკვდართა სამყარო,

მარად მდუმარე, მოწყენილი და სამწუხარო,

იქ იდგნენ მდიდართ მატურები გასაკვირველნი

და ფიცრის ჯვრები, საწყალ კაცთა მომგონებელნი.

მაგრამ ყოველი ქვის წარწერა მხოლოდ იყო ეს:

„მოგვიგონებდეთ და ჩვენს ბედსა ყველა ტიროდეს.

ბედნიერებით უკვდავებას ვედარებოდით,

დღე ღამდებოდა, დილას ხარბად ველოდებოდით.

მალე გათავდა სიხარული, ჩვენი დროება: -

ბინძურ მატლებმა მოგვილოცეს ამაოება.

* * * * * * *

აღსდექით მკვდრებო! დაუარეთ კარიდან კარსა

და ეგ უთხარით ყველა ცოცხალს, მზის მაქებარსა.

მაგრამ იცოდეთ საფლავში ძილს ფუჭად მოსცდებით:

არ დავიჯერებთ, ვიდრე თქვენებრ ჩვენც არ მოვკვდებით!