|
სიღარიბეზე იტყვიან დამღონე არი კაცისა, მე კი ვერაფერს დამაკლებს ვცოცხლობ იმედით ხვალისა.
არ მოვიპარავ სხვისასა, ზამთარში ანტრიასა ვჭამ, ზაფხულში მხალს და ჭინჭარსა.
ნაჟურსა ჭანჭურისასა ვადიდებ სალოცავებსა ბარისასა და მთისასა.
ზამთარში - ცეცხლის პირასა, ჯავრს არ მივუშვებ გულზედა დედას ვუტირებ მტრისასა.
ჩემ თვალწინ დადგეს ყირასა, არც მგელი მიჭამს ცხვარ-ძროხას, არც ქურდი მპარავს ფულებსა.
თავსაც არ მაიბრუნებსა, ან კი რა უნდა მამპაროს უფალს რად მაიმდურებსა.
ქურდიც გულს შაიწუხებასა წავა, საჩუქრად მამიტანს სხვის სახლში მოპარულებსა.
სჭამთ და ვეღარა სძღებითა რაც უნდა ბევრი იშოვნოთ მაინც არ დასჯერდებითა.
კრაოტის ქვეშა სძვრებითა საწყალ კაცს არაფრად აგდებთ დასცინით ზედა სდგებითა.
კარებს დაადებთ კლიტესა ფულის დაკარგვის შიშითა ხედავთ კოშმარულ სიზმრებსა.
ქონებას იხვეჭთ იმდენსა, ზოგს პურის ფულიც არა აქ ბალღებს აძინებს მშივრებსა.
შუქს ვეღარ ვნახავთ მზისასა, ხის ყუთებს გაგვიმზადებენ როგორც - მე, ისე - მდიდარსა.
ზედ მოგვაყრიან მიწასა, იტყვიან შესანდობარსა დასცლიან ღვინის ჭიქასა.
ხაშლამას გრუდინკისასა დაემსგავსება ქელეხი ნასუფრალს ყორნებისასა.
არ იყო მაგის ღირსია, ცუდზე იტყვიან ჩაძაღლდა გათავდეს მაგის ჯიშია. |
















