|
გშვენის, ქარო, სიჯიუტე, გშვენის აჩრდილები ხეთა, კლდეთა, მთათა, გაცილებენ, როგორც მეაბჯრენი, უსასრულოდ სდევ შორეულ გზათა.
კლდეზე ზვირთებს შეალეწავ ზღვათა, ღამის ტრამალს ქარაშოტი შენი სევდას მოჰგვრის, ვით გოდება ქალთა.
მივალ, ქარო, გაგიჟების ზღვართან, გზა მასწავლე, ზეცას გასაფრენი, ცოდვის სოფელს გამაშორე კაცთა. |
















