ნოდარ დუმბაძე - შენ გახსოვს?

წამოდი, სიცოცხლე განახო,

გაუძლებ იების მზერას?

უსმინე, რას ამბობს ბალახი:

- მიწა ვარ

- ზეცა ვარ

- მზე ვარ.

ყაყაჩო საშველს თუ არ მოგვცემს

და მზე თუ დაგვიწვავს ღაწვებს,

ჯერ მინდორს კალთაზე ვაკოცოთ

და მერე გულაღმა გავწვეთ.

შეხედე, მთას ცეცხლი ედება

და როგორ მაღლდება ცამდე.

არ გინდა? როგორც ის ქედები

ამ ნისლებს რძესავით ვსვამდეთ.

გახედე იმ ნახირს აშვებულს

და გზაზე მიმავალ ურმებს.

შენ გახსოვს ჩვენი ბავშვობა?

რა ცუდად ვხატავდით თურმე.