ნიკოლო მიწიშვილი - სიყვარულს

ეგვიპტიდან მოტანილი ყალამუს,

ატირება დავრდომილი რითმების.

ვიცი - ბედი ჩემზე არ დაითმების,

არც ნაღველი ეღირსება მალამოს.

დამავიწყდა ქვეყანაზე რაც არი -

მეგობრები, სიხარული, სიამე.

ჭრილობანი გულზე დამესია მე,

რაც ავაგე შენი ტრფობის ტაძარი.

შენ გნახულობ კარის ეკლესიაში,

სადაც სწირავს დეკანოზი დიანოს,

განმიკითხე შენს მონათა სიაში,

ან მივიღებ რჯულს სამაჰმადიანოს.

უშენობით ვინ მიხილოს მცინარი,

შენს გადაღმა ქვეყნად რა დამრჩენია -

შენ გეძახი ფხიზელი თუ მძინარი,

საფლავშიაც ჩემი გული შენია.

გეძახი და კი ვერ გაგემხილები,

მემატება საწყენი საწყენზედა.

მესიზმრება შენი ოქროს ღილები -

ღვთისმშობელო მიმინოთი ცხენზედა.