მურმან ლებანიძე - მთვარე

პაწია მოსულელო მთვარე, 

ფერმის გოგოსავით სავსე, 

ბეჩოსკენ აცეცებს თვალებს, 

ამოდის ეცერის თავზე...

კოპიტი იგივე იფანია, 

სვანურად ვეძახით იფს, 

სვიფის კოპიტებს მიჰპარვია 

ჩასცქერის მთოვარე სვიფს.

ჰოი, რა ტკბილი საღამოა 

ამაღამ ეცერის კარად!

რაც იყო, არასდროს აღარ მოვა, 

რაც არის, ჩაივლის ჩქარა.

პაწია მოსულელო მთვარე, 

ფერმის გოგოსავით სავსე, 

ბარშისკენ აცეცებს თვალებს, 

ამოდის ფხოტრერის თვზე.

სამახვშოს მახვშები სხდებიან, 

ჰყვებიან ცხოვრების ჩარხზე, 

ქერზე და კარტოფილზე ჰყვებიან, 

ჯიხვზე და ორნახად რახზე.

ქვემოთ, ცალანართან წისქვილია, 

უეცრად ატყდება სროლა, 

მოუტაცებლად სირცხვილია 

ვაჟკაცის დიაცთან წოლა!

ცალანარს თოფებმა იგრიალეს, 

მხარი დაუჭირეს ლადრერს, 

ფისიმც დასხმიათო ვიბლიანებს, 

ქალის მოტაცება გვკადრეს!

პაწია სულელი მთვარე კი, 

ფერმის გოგოსავით სავსე, 

ბარშისკენ აცეცებს თვალებს და 

ამოდის ფხოტრერის თავზე.