ფეხმძიმობა
|
იყო ზღაპარი, იქ იყო “პრინცი” ქალი მძინარი რომ გააღვიძა, შენც, ალბათ, გახსოვს, ორივემ ვიცით, ორივეს გვყავდა მოხუცი ძიძა.
ათას სახეებს ასხვაფერებდა, და ღიღინებდა ნაცნობ ჰანგებზე და დაფრინავდა გული მტრედებად.
მინდორში გლეხი უხმოდ წვალობდა, უსაქმო ხალხი ძველ აივანზე წარსული დროის გმირებს ამკობდა.
უცნობი სევდით დარდობდა სხვაზე და იშლებოდა ოქროდ დასხმული გზა ძნებიანი ურმებით სავსე.
ბავშვური უპე გადიხსნა სავსე, იყო ხილული რემბო, მალარმე, იყო ნაგრძნობი ვინჩი და ვატოოც.
ზაფხულიც ერთხელ წამოეწია და ვიქტორიას სიყვარულს ნატრულს ვნება ვეფხვივით ჩამოეკიდა.
(კრებულს ფურცლავდა ბევრი პოეტი), გაიხსნა ყანწი ფერად სონეტად.
(ან ვინ გაიგო მისი ამბავი) მის ყიჟინაში ჩვენმა ჭაობმა ბევრი მონახა ასალაგმავი.
გამოხმაური თუმც ისმის დღესაც. მე ვლაპარაკობ ასე სულ სხვისთვის სულ სხვა დარდების მსურს მე გამხელა.
მოგვადგა უცხო სავსე უფლებით და ტვინს დააწვა საშინელ ტვირთად სული გაზრდილი მყუდრო კუთხეში.
მწყდება უნაზეს გრძნობით ნატარი და სულთმობრძავი გვამად ეცემა, რომ მკვდრეთით აღდგეს ისევ მართალი. |
