გალაკტიონ ტაბიძე - არსებობის გული

იყო ფიქრების ვალსი,

იდგა რკალები წყალზე,

არ ასვენებდა ღამეს

ფიქრი ერთ ლამაზ ქალზე.

თვალს არ ეკიდა ძილი,

მზეთა ვიყავით შვილი,

რისთვის დაგვარქვეს ნეტა

დემონიური წყვილი?!

მაგრამ ეს იყო სრული

ყრმობის სევდა და რული,

იმ სიყვარულის ცეცხლი,

იმ არსებობის გული.