არ მიგრძვნია ჩემი დედის ძუძუ, ყველაფერი სიზმარივით მიდის. ქარი ებრძვის მადათოვის კუნძულს, ვერ ვისვენებ და ღამეა დიდი.
თეთრი სივრცე მწუხარებას მალავს. ბინაში ვარ და, ძვირფასო, ხშირად ტუსაღივით მენატრება გავლა.
სამარეა ჩვენი ყოფნის ბოლო. ერთი თეთრი ღრუბელია იქით და ოთახში სითეთრეა მხოლოდ.
ამოვარდა საშინელი ქარი. მარტო არ ვარ, ვიმყოფები სხვებთან, იმედია, რომ დავკეტე კარი.
ყველაფერი სიზმარივით მიდის. ქარი ებრძვის მადათოვის კუნძულს, ვერ ვისვენებ და ღამეა დიდი. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |