ვასილ ბესელია - გათავდა...

გათავდა... 

შევრჩი დღეებს - წამებას, 

(ამ მრუმე დღეებს მტერმა უყუროს), 

შევყევი 

ავის მომასწავებლად 

ამოღამებულ ღრუბლის ფუღუროს.

მე შევრჩი მიწას, 

ცოდვით გალეშილს, 

რომ სიზმარს ჩემსას 

ზღვარი დავუდო, 

რომ გადავსახლდე 

ზამთრის ღამეში 

უთავბოლოდ და უვარაუდოდ.

გათავდა, 

ვამტვრევ იმედის ბორკილს 

და ახლოს მოჩანს 

ჩემი ოჩხარი... 

მივდივარ ბოღმის 

ბებერი დროგით, 

და უკან ბევრი წლები მომჩხავის...

მივდივარ ასე -

წასვლას მივტირი 

მკვდარი გზებით და 

მკვდარი ქუჩებით, 

და კარგად ვიცი,

რომ ვერც სიკვდილით

უკან მოხედვას ვერ გადვურჩები...