ილო მოსაშვილი - ცხოვრების გზაზე

გული ნაღვლიან ფიქრებს შეება

და სათითაოდ ითვლის იარებს...

ახალგაზრდობის ტკბილმა დღეებმა,

როგორც მერცხლებმა, გადაიარეს.

- სიცოცხლე მაინც საყვარელია,

გაზაფხულივით მოაქვს ხალისი...

თუმცა ვინ იცის, იქნებ ელიან

კიდევ ტანჯვები უმწვერვალესი.

მაინც მალამოდ გულზე მედება

ახალი ქვეყნის მზე და ჰაერი...

ეხლა ჩნდებიან სხვა იმედები

და მეც მეძახის გზა სხვანაირი.

თითქოს ცხოვრება ჩემს ბაღში ზრდიდა, -

სულში ირხევა ვარდის ღერები... 

და საუკუნის ატეხილ გრიგალს

ვხვდები ლოცვებით და სიმღერებით.

მივალ ამ გზაზე და რას მიქვიან,

შემოღამება, შიში, ეჭვები...

ვხედავ, აბჟანდებს სწყვეტავს სტიქია

და მეც მოვარდნილ ქარში ვეშვები.

მშვიდობით! სევდის ღრუბელ-ნარევი

თან მიმაქვს გული ნაალერსები,

დეე გრიგალში რეკდეს ზარივით:

ჩემი ბიჭობა, შნო და ლექსები.