საადი - რობაიები

მისი მონა ვარ, ვისაც ძალუძს გულთა მონება, 

ან ვისაც სატრფომ დაუბნია ჭკუა-გონება.

თუ არც შენ გიყვარს არავინ და არც ვის უყვარხარ,

მაშინ ამქვეყნად უკვე აღარც დაგედგომება.

* * * * *

სიცოცხლეს მიჯობს, სიყვარულის დამეცეს მეხი,

მეფობას მიჯობს, შენს წინაშე მოვდრიკო კეხი.

ძნელი არ არის შენს ფეხთა ქვეშ მტვრად გადაქცევა,

მაგრამ ვაითუ ამარიდო ლამაზი ფეხი.

* * * * *

განა ყოველი, ვის გულშიაც ბუდობს ტკვილი,

გუმბათს, ზეცისას, აზანზარებს მოთქმა-კივილით.

რამდენის გულში ყრუდ ინთქმება მეხი და გრგვინვა,

ხოლო ბაგეზე ელვასავით უკრთით ტკივილი.

* * * * *

ზურგს უკან ჩემზედ აუგს თხზავენ მდაბლად მხედები,

სიმართლის წერით ბრიყვებს, ალბათ, ფეხქვეშ ვედები,

თუ მტერს არ უნდა, ტკბილი სიტყვით მოყვრად მიგიღოს,

იცი, რას გეტყვი? - თქვას, რაც უნდა… ნუ აღელდები.

მთარგმნელი: ვახუშტი კოტეტიშვილი

ასჯერ ვუთხარი შენს ფარეშებს, გულს რაც ენება,

არ მოისურვოს ვინმემ შენთვის სარკის ჩვენება,

ვაჰთუ, საკუთარ ელვარე ღაწვს მოჰკრა თვალი და

შენს თვალში ფასი დაეკარგოს სხვათა მშვენებას.

* * * * *

ამაღამ, როცა სატრფოს მოსვლა გადუწყვეტია,

მტერსაც დავჯაბნი, მოვეშვები გან-გან ხეტიალს,

დაე, სანთელი ჩაიწვას და მინავლდეს მთვარე,

ის ღამე, როცა ჩემს გვერდით ხარ, დღეზე მეტია.

* * * * *

ღამით თუ მოხვალ, დღე იქნება ჩემთვის მთლიანად,

დღისით თუ მოხვალ, - ნოურუზი სხივებკრიალა,

"გუშინ" წავიდა, ნუ იქნები "ხვალის" იმედად,

"დღეს" აქვს ცხოვრებას რაღაც აზრი, მერე კი არა.

მთარგმნელი: გიორგი ხულორდავა