საყვარელო, ზღვა დამშრალა, შიგ ჩამდგარა მთიბველიო, აღარც ტყე ჩანს, აღარც ჭალა, აღარც ცა და ფრინველიო. ხორცი ჯავრმა შემიჭამა, მიწა მრჩება მშიერიო… ასე ჰყვავის ჩემი დარდი, ჩემი თვალსაწიერიო. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნოდარ ადეიშვილის პოეზია |