გზის პირას თეთრი გვირილა, ჩამოიმძიმებს თვალებს, ჩამობინდებას ნათელით შემოუძღვება მთვარე.
მიწას ყვავილთა თოვა, კითხვადქცეულა გვირილა:- ''მოვა?! არ მოვა?!.. მოვა!''
სხივს გაუგრძელდა სავალ, თუ არ მოვა და... ნურც მოვა, მაშინ მეც არსად წავალ! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მანანა ფრუიძის პოეზია |