ვახტანგ გოგოლაშვილი - მშვიდობაში

ერთმანეთის სიყვარულში

აღტაცებით გვეძვრის მკერდი,

სიჭაბუკემ სიტკბო გვასვა, -

ასე ტკბილად დამიბერდით!

ჩვენც ვისწავლეთ სიყვარული

ტკბილი, ჩემო სულისერთო,

კარგად უთქვამთ ჩვენთა ძველთა:

- ფერი ფერს და მადლი ღმერთსო!

შეგხვდი მართლა ფერი-ფერზე,

ტოლი იგრძნობს ტოლის ფიქრებს,

ღიმი ტკბილი, კერა თბილი,

ეგ არის და გორის ციხე!

მარგალიტი ქალ-ვაჟი გვყავს,

გული რატომ დაგვედარდოს,

ფეხის ფრჩხილიც ნუ სტკენიათ,

ჩიტებივით დაგვეზარდონ!

ჩვენ მომავალს მათთვის ვაგებთ,

ვიცით მათი ყოფის ფასი,

ავაშენეთ... დავამშვენეთ...

- ეს ერთი და სხვა ათასი!

ეს ცხოვრება სიყმაწვილემ,

გულუხვად და ხელებგაშლით,

მოგვცა, თანაც დაგვილოცა:

- მშვიდობაში!.. მშვიდობაში!