მინდია არაბული - არ ვიცი

მოწამლული მაქვს უკვე გუნება,

დარდმა აშალა გულში ფაფარი,

მითხარით, სადმე თუ გეგულებათ

ბედშავი კაცის თავშესაფარი!

ზეცა ტირის და ცხელ ცრემლებს მაცრის,

ჩემს გზებზეც ისევ ძველი თოვლია...

მე ორ ათეულ წელიწადს გავცდი,

მაგრამ სწორი გზა ვერ მიპოვნია.

არ ვიცი, არა, რა მემართება,

ან ჩემს გზებს ჯანღი რატომ ებურვის?

ცა ურჩხული და მე მართვე ვარ,

ცივ უდაბნოში დატოვებული.