შოთა ნიშნიანიძე - წუთისოფელი

რა ჩქარა, რა ჩქარა, რა ჩქარა დამთავრდა

ეს ნელი რონინი გაზაფხულ-ზამთართა.

ბავშვობაც რა ჩქარა, რა ჩქარა დამშორდა,

რა ჩქარა მოვიდა სიბერის ბავშვობა.

მე კიდე სულ რბენა, სულ ფრენა მინდოდა,

გრიალი ჩანჩქერთა, ტრიალი მინდორთა.

რაც იყო ან კიდევ, არც იყო აშკარად -

რა ჩქარა დამთავრდა, რა ჩქარა, რა ჩქარა!

რა ჩქარა გავთენდი, რა ჩქარა დავღამდი...

სალამიც ვერ გითხარ... ნახვამდის... ნახვამდის...