თამაზ წიკლაური - ქართველ ასულს

შენა ხარ ჩემი სიმღერის დედა

მუზა გიწოდეს დიდმა მგოსნებმა. 

შენ, ქალავ, იშვი როგორც ლეგენდა

და ძველი მითის გასხივოსნება.

შენზე ოცნებას ვიწყებ ხელახლა... 

და ჩემს ფიქრებში თავზე გევლები. 

შენ დაიბადე, რომ დანენახა

მშვენება უფლის საკვირველების.

შენ დაიბადე ცის სილურჯეში, 

როცა მზის სხივი ღამემ შენისლა. 

შენ დაიბადე როგორც ნუგეში

ამ ქვეყნად ჩემი გადარჩენისა.

შენ ცის თაღებზე ჩანდი ეულად

თავად მზის ტოლი, მზის ქალბატონი...

შენ დაიბადე და მეყვსეულად

ელვამ გაჰკვეთა ცის კაბადონი.

უშენოდ ყოფნა ცრემლის დენაა,

ხამ, შენზე ფიქრში სანთლად ვდნებოდე,

სიკვდილ-სიცოცხლე რა ბედენაა,

ამ ქვეყნად რომ არ მეგულებოდე?!

სიკვდილთან შებმაც გამიადვილე, 

ვის ვუთხრა დარდი გულში ნადები?

შენ ხარ ოცნება, ხარ სინამდვილე, 

შენ ხარ სიზმარი აუცხადები!..

შენა ხარ ჩემი სიმღერის დედა

მუზა გიწოდეს დიდმა მგოსნებმა. 

შენ, ქალავ, იშვი როგორც ლეგენდა

და ძველი მითის გასხივოსნება.