ვაჟა-ფშაველა - დევების ქორწილი

ღამით ცა ჰქუხდა, გრგვინავდა,

მთებს მოედრიკათ თავიო.

ტყეს გასდიოდა ფოთოლი,

ზღვა ბობოქარობს შავიო.

დევებსა აქვის ქორწილი,

დიდი დარბაზი ზრიალებს.

მეც დამპატიჟეს, შევედი, -

რა მქისე სუნი ტრიალებს?!

სამ პირად ცეცხლი დაენთოთ,

ზედ სამი ქვაბი შხიოდა,

სტუმრების წინა ხონჩებზედ

კაცის თავ-ფეხი დიოდა.

უკვენას ყურეშიითა

კვნესის ხმა გამოდიოდა:

“ძმის ხორცი როგორა ვსჭამო?!” -

ყმა ვინმე გამოჰკიოდა.

უსმელ-უჭმელად გავსძეხი,

ყელშიაც ამომდიოდა.