მარიკა ბარათაშვილი - მე მოვუხშირე...

მე მოვუხშირე შენსკენ სიარულს,

მინდა შეგავლო ხშირად თვალები,

შენზე ოცნებას და შენს სიყვარულს

ალბათ ვეღარსად დავემალები.

ხან დად გეწვევი, ხან ტკბილ მეგობრად,

ხან დედასავით ნაზად გეხვევი,

ხან უნაზესი ინთება გრძნობა

და სტრიქონები თრთიან ვერხვივით.

მე ვაჟკაცობა თუ მხიბლავს შენი

და აშრიალებს გრძნობას ფარდებად,

გმირის იერი - ეგრე რომ გშვენის

და თავდადება.

გიცნობდე მაინც, მიცნობდე მაინც,

ვიცოდე მაინც შენი სახელი,

რომ შემოვაღებ კარებს სტუმარი

და გულგამთბარი მომაქვს ძახილი.