გიორგი გიგაური - გზების სიყვარული

გზები მწამდა და გზები მიყვარდა,

თავის სხივებით,

თავის ბინდებით,

ამ დალოცვილებს საით მივყავდი

არ ვიცოდი და მაინც მივდევდი.

ვზვერე შარა და ვიწრო ბილიკი,

მეწყერიც, ზვავიც და წყალდიდობაც,

ნათელს ველოდი -

იყო პირიქით,

ყინვა მარგუნეს -

სითბო მინდოდა.

დაუკეცავი გზა გზას ჯაბნიდა

ზღვიდან ზღვამდის და

ქედით ქედამდის,

გადატკეცილი თეთრი აფრიდან

ხშირად ღამესაც თეთრად ვხედავდი.