იოსებ ლონგიშვილი - საიმქვეყნო ნატვრა

მე იქ მომეცით იმქვეყნის ბინა,

სადაც კაცს წყაროს ნანა აძინებს,

დეკიან გორზე ჩემი ცხედარი

წააღებინეთ ლეგა არწივებს.

მიიღეთ მთებო ეს ჩემი ტანი

და ნაწილ-ნაწილ გაინაწილეთ

თმებამოშლილი ქალის მაგიერ

კლდეების ნისლის ცრემლი მაწვიმეთ.

მესმოდეს შურთხის ზღაპრული სტვენა,

როგორც კივილი ქორწილის მაყრის,

თავთან დამირგონ ქოჩორა დეკა

და ფეხებთან კი თეთრჩოხა არყი.

დილა-საღამოს ქარაფებიდან

ბებერი ირმის ვისმენდე ბღავილს,

ბუნების ხელით კოხტად ანთებულს

სანთლად ვხედავდე პირიმზის ყვავილს.

ყინჩად ვისმენდე მეცხვარის ღიღინს

და შმაგი ცხენის მშფოთვარე ჭიხვინს,

ძეგლად დამიდგან თუშ მოყმეს თავზე

რქებდაგრეხილი ბებერი ჯიხვი.