გრიგოლ რობაქიძე - აქლემი

აყუდებული. აყროყვილი. ორკუზიანი.

ცხუნე სივრცეთა კოშმარების უგვანო ბიში.

ბაიასავით გამომწვარი ზანგელა ბურში.

უცხო. უთვისო. მატანტალა. შორიგზიანი.

ამპარტავანი. ნელი. დინჯი. თავაზიანი.

მოდუნებული მეოცნებე შორეთის მურში.

მორცხვი. კეკელა. მოალერსე. მუსუსი. მრუში.

გახუნებული მაგრამ მაინც მარად მზიანი.

საოცარია შენი ზანტი მთქნარებით თვალმა:

მზეთა გალხობით რომ მოთენთა უდაბნოს რთველმა.

ქიმერის თავის ღამით გასცქერ ალმურს კომლიანს

თითქოს გესუნთქვის არაბეთის ამწვარი ნარდი.

და უშნო ცოხვნით ოდეს ერთვი მელანქოლიას

დორბლიან ტუჩზე გიობდება სამყაროს დარდი.