შექსპირი - 53-ე სონეტი

ნეტავ ვიცოდე, რისგანა ხარ ნაქანდაკარი,

ძეხორციელს ხომ მხოლოდ ერთი ჩრდილი დაყვება?

არავის ახსოვს საოცრება, ალბათ, ამგვარი -

შენ რომ უთვალავ ჩრდილად დაგდევს შენი სახება.

შენი მნახველის მზერას აღარ ელამუნება

დღეს ადონისის წმინდა სახე, მხატვრის ნათალი,

თითქოს ელენეს დააფრქვია მადლი ბუნებამ,

მაგრამ შენა ხარ ელინური მისი ბადალი.

გაზაფხულზე რომ ვერ შორდება თვალი განთიადს,

შემოდგომაზე რომ გვიტაცებს უხვი ბარაქა,

ეს ყველაფერი შენი სახის მკრთალი ლანდია,

თვითონ მშვენებაც შენს სიტურფეს მაინც არა ჰგავს.

შენ გარეგნობას მოსახელე ბევრი ჰყოლია,

შენი გული კი, ჯერ არავის გამოჰყოლია.

What is your substance, whereof are you made,

That millions of strange shadows on you tend?

Since every one hath, every one, one shade,

And you, but one, can every shadow lend.

Describe Adonis, and the counterfeit

Is poorly imitated after you;

On Helen's cheek all art of beauty set,

And you in Grecian tires are painted new:

Speak of the spring and foison of the year;

The one doth shadow of your beauty show,

The other as your bounty doth appear;

And you in every blessed shape we know.

In all external grace you have some part,

But you like none, none you, for constant heart.