შექსპირი - 64-ე სონეტი

როდესაც ვხედავ, დროის ხელმა როგორ დადაღა

გარდასულ წელთა საამაყო დიდებულება,

ციხე-კოშკებსაც აცამტვერებს ჟამი ხანდახან,

უკვდავ ბრინჯაოს მრისხანებით ამსხვრევს ბუნება.

ვხედავ, მშიერმა ოკეანემ მიწა დაფარა,

და ტალღებს ვხედავ სამეფოთა თავზე გადავლილს,

ვხედავ, ხმელეთი სტიქიონებს ართმევს ნაპარავს

და ძარცვა-გლეჯით დაგროვილა ქვეყნად ნადავლი.

როდესაც ვხედავ, ქვეყნებს ანგრევს დროის ურჩხული,

ვხედავ უმძლავრეს სახელმწიფოს დაშლა-დაცემას,

მაშინ მომესმის ნანგრევების ჩუმი ჩურჩული:

მოვა სიკვდილი ჩემი სატრფოს გასატაცებლად.

მეც სიკვდილივით მაშინებენ შენზე ფიქრები

და სული გოდებს, რომ ოდესმე აღარ იქნები.

When I have seen by Time's fell hand defaced

The rich proud cost of outworn buried age;

When sometime lofty towers I see down-razed

And brass eternal slave to mortal rage;

When I have seen the hungry ocean gain

Advantage on the kingdom of the shore,

And the firm soil win of the watery main,

Increasing store with loss and loss with store;

When I have seen such interchange of state,

Or state itself confounded to decay;

Ruin hath taught me thus to ruminate,

That Time will come and take my love away.

This thought is as a death, which cannot choose

But weep to have that which it fears to lose.