შექსპირი - 67-ე სონეტი

შენ რატომ უნდა არსებობდე ამ ბინძურ დროში?

რომ შეძლო ყველა სიმახინჯის გაბათილება,

ქვეყნის ცოდვები რომ დაფარო მშვენების დროშით,

ცამ შენი შექმნა ამისათვის, ალბათ, ინება.

ყალბი ყალამით რატომ ვხატოთ შენი მშვენება,

მკვდარ ხელოვნებას რა ხელი აქვს ცოცხალ ფერებთან,

ხელოვნურ ვარდებს არ სჭირდება დღეს გაშენება,

არ დაგტყობია ნამდვილ ყვავილს ჯერ დაბერება.

ვიცი, რატომაც გაგაჩინა ქვეყნად ზეცამან,

რომ იციაგონ კვლავ ფერებმა წარხოცილებმა,

რომ შენ შემყურე წუთისოფელს ისევ ეწამა

უკვე გარდასულ ხელოვნების აღორძინება.

ახლა შენა ხარ გაძარცული ქვეყნის ქონება,

დიდებით სავსე გუშინდელი დღის მოგონება.

Ah! wherefore with infection should he live,

And with his presence grace impiety,

That sin by him advantage should achieve

And lace itself with his society?

Why should false painting imitate his cheek

And steal dead seeing of his living hue?

Why should poor beauty indirectly seek

Roses of shadow, since his rose is true?

Why should he live, now Nature bankrupt is,

Beggar'd of blood to blush through lively veins?

For she hath no exchequer now but his,

And, proud of many, lives upon his gains.

O, him she stores, to show what wealth she had

In days long since, before these last so bad.