შექსპირი - 121-ე სონეტი

სჯობია მართლა არამზადა იყო ნამდვილი,

ვიდრე ტყუილად არამზადას ხალხმა გადაროს.

ბედნიერებაც აღარ არის მაშინ ადვილი,

თუ ეს ცხოვრება სხვის ჭკუაზე უნდა ატარო.

რატომ შემიქეს აწყვეტილი ვნება დამნთქმელი,

სხვათა აზრები რატომ უნდა გახდნენ საჩვენო?

თვითონ ცოდვილებს ჩემს ცოდვებზე რა აქვთ სათქმელი,

ან რად ცდილობენ თეთრი შავად რომ მომაჩვენონ?!

მე იგივე ვარ და ვინც მადებს მძიმე ბრალდებას,

მხოლოდ თავს ამხელს, მე კი ვრჩები უზიანები,

სულით მდაბლების თავდასხმა კი მალიმალდება

და მსაჯულობენ თავად სულით კუზიანები.

პატივაყრილებს სურთ პატივი სხვასაც აჰყარონ

და მოგაჩვენონ ეს ქვეყანა ცოდვილთ სამყაროდ.

Tis better to be vile than vile esteem'd,

When not to be receives reproach of being,

And the just pleasure lost which is so deem'd

Not by our feeling but by others' seeing:

For why should others false adulterate eyes

Give salutation to my sportive blood?

Or on my frailties why are frailer spies,

Which in their wills count bad what I think good?

No, I am that I am, and they that level

At my abuses reckon up their own:

I may be straight, though they themselves be bevel;

By their rank thoughts my deeds must not be shown;

Unless this general evil they maintain,

All men are bad, and in their badness reign.