ფეხმძიმობა
იყო ორი მტერი. ვერ იქნა და მტრობით ერთმანეთს ვერაფერი დააკლეს.
გავიდა ხანი, დამოყვრდენ და კარგად შეეწყვნენ ერთმანეთს. ერთხელ გზას გაუდგნენ და სხვა ოთხი ამხანაგიც თან წაიყვანეს.
მივიდნენ ერთი კაცის სახლში და იქ დადგნენ. სახლის პატრონმა სტუმრები გამოღმით დააწვინა და თავად კი ცოლთან ერთად გაღმით დაწვა. როცა ცეცხლი განელდა, ერთ-ერთი კაცი ჩუმად ადგა და მასპინძლის ცოლთან განსვენება მოინდომა. ქალმა დაიძახა და ქმარი წამოაყენა; კაცი გაიპარა და უკან, თავის ლოგინში დაწვა.
ადგა სახლის პატრონი, მივიდა, სტუმრები დაჩხრიკა. სიბნელე იყო, სხვაგვარად ვერაფრით იცნობდა და ყველას გულში ხელი ჩაუყო; დამნაშავეს გული ძლიერ უძგერდა, სახლის პატრონმა ნიშნად ქუდი დაადო, ცეცხლს დავანთებ და ამ კაცს ვიცნობო.
ვიდრე ცეცხლს დაანთებდა, დამნაშავე კაცმა ქუდი თავისაგან აიღო და ძველ მტერსა და ახალს მოყვარეს დაადო. მას გულიანად ეძინა და ვერაფერი გაიგო.
სახლის პატრონმა ცეცხლი აანთო და ნახა, რომ ქუდი საბრალო, უდანაშაულო კაცს ქუდი ადევს. მან მისი უდანაშაულობა რა იცოდა, ცოდვილი იგი ეგონა. დაჰკრა თავში ცული და მოკლა მართალი და უდანაშაულო კაცი.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
