დავით გურამიშვილი - დავითიანი - სიმღერა - ამისი ხმა რომელ არს რუსულადა: ჩუვსთუიუ სკორბი ლუტი ვსიაკაო მინუტი

1

საყვარელმან სიტყვა ავი მითხრა, გულსაწვავი:

ნეტა რად ვიყო შენია,

სახით ავრიგად შვენია!

2

მე ვარდი ვარ ბულბულთ მრთავი, ყვავს რად მოგცე თავი?

მე მისთვის არ მიკადრა მან,

შეირთო სხვამ. პირ-ბადრამან.

3

მითხრა: მძულხარ, არ მიყვარხარ, ზინზლის სუნად ყარხარ;

მე არ მიყნოსე, ვარდია,

ანძალას ზედ შევარდია.

4

გამიწყრა და მცემა ჯოხით, გამამაგდო ქოხით.

ვეღარ მივსულვარ შინაო.

მან ასე შამაშინაო.

5

კარის-კარად დავალ გლახად, ტანთ მაცვია თალხად;

შევიქენ გლახა-მწირია,

საყვარლის განაწირია.

6

მისგან დამწვარ-დადაგული ჩემი გახდა გული;

მწვავს მისის ცეცხლის ალია,

გამოყრჩის ნატუსალია.

7

მე მისთვისა ვსჭმუნავ, ვსტირი, მარიდა მან პირი;

ჩემზედ აიღო ხელია,

მამიდვა ცეცხლი ცხელია!

8

რით დავკარგე გახარება, გითხრა აღსარება:

მიბრძანა რაც ბრძანებანი,

ვერ დავიმარხე მცნებანი.

9

მიბრძანა: თუ მე შენ გინდი, გაქვნდეს ჩემი რიდი,

ერიდე ჩემსა წყენასა,

ავს ნუ აუბნებ ენასა!

10

თუ შენა ხარ ჩემი მყვარი, ნუ ხარ გულმზაკვარი,

იყავ შენ გულმართალია,

როგორც რომ სამართალია.

11

ჩემი მცნება დაიმარხე, თავი შაინახე

თუ ჩემი თავი გინდაო,

იყავ ყოვლისფრით წმინდაო.

12

თუმცა გნებავს შეგიყვარო, გხამს არ გამეყარო;

გვერთ მახლდე გაუყრელადა,

მიგაჩნდე საყვარელადა.

13

რაც მე იმან შემიკვეთა, მე ის არ მეკეთა;

მომითხრა რაც საქნელადა,

ყველა მეჩვენა ძნელადა.

14

შენც დამგმობდი, თუ იცოდე, რაც მე იმას ვსცოდე;

შევიქენ მისი ურჩია,

მე აუბზუე ტუჩია.

15

მკვიდრს საყვარელს გავეყარე, წუთი შევიყვარე;

შემემთხვა დიდი ცოდვანი,

მისთვის მაქვს შფოთვა-ბორგვანი.