დავით გურამიშვილი - დავითიანი - დინარი პატარა ქალო თინაო-ს სანაცლოდ სამღერალი

1

ვაქოთ, ვადიდოთ ვინაო? - ღმერთი მაღალთა შინაო,

ვინცა შეამკო ქვეყანა, ღამე დღედ განაბრწყინაო;

ზღვით, ხმელით, ხითურთ, ბალახით მთა-ბორცვი აღმოფინაო,

ყოველი ნივთისაგანი მაშიგან განაჩინაო;

ჩვენ, კაცი, მიწა და წყალი შეგვზილა, აღგვადგინაო,

მოგვცა სიბრძნე და დაგვიდვა ქმნული ყოველი წინაო.

ჩვენც გვმართებს მსხვერპლი შევსწიროთ - დავით თქვა - იმისთვინაო.

2

აქე, ადიდე შენაო, ვინცა შენ აღგაშენაო,

შენ - შავი მიწა, ტალახი - რომ აგრე დაგაშვენაო:

ჩაგიდგა სული ცხოელი, დაგაწყებინა ქშენაო,

გალაპარაკა, გასმინა, მოგცა პირი და ენაო;

დღე გაგითენა ნათელი, გიბოძა თვალში ჩენაო,

ნდომა ცოლ-ქრმობის სურვილით, საჭმელ-სასმელით რჩენაო;

მას ღმერთსა მსხვერპლი შესწირე, დავითმა მოგახსენაო

ნდომა ცოლ-ქრმობის სურვილით, საჭმელ-სასმელით რჩენაო,

მას ღმერთსა მსხვერპლი შესწირე, დავითმა მოგახსენაო,

მას ღმერთსა მსხვერპლი შესწირე, დავითმა მოგახსენაო.