დავით გურამიშვილი - დავითიანი - მღრდელთ ვედრება დავით გურამისშვილისა

1

მღვრდელო, რაც ღმერთმან მადლი მოგმადლა,

არც აგიწონა, არც განგიადლა;

დაუფასეებელს არ დასდვა ფასი

არცა ერთი და არცა ათასი.

2

უსასყიდლოდა მღრდლობის კურთხევა,

მოგცა ღირსებით მარჯვენეს მთხვევა;

ასე გიბრძანა: ვით შენ მოგეცა,

უსასყიდლოდა სხვათ მიეც შენცა.

3

ახლა მე თქვენა ამასა გვედრებ,

ღვთის ნაწყალობევს ნე დანაყვედრებ;

მკვდრისა პატრონსა სიკვდილის დროსა

ბევრს ნუ შეუკვეთთ სამარხს-სამკვდროსა!

4

რაც განვიძრახე აწ მე განძრახვა,

აწ თქვენცა გმართებსთ თვალთა დანახვა.

როგორც მკვდარს უნდა კარგად დამარხვა,

აგრევ ქვრივს-ობოლთ უნდა შანახვა.

5

ცოცხალი რომე პატარად ვღირდი,

მკვდარს რად მედების მე ფასი დიდი?

მღვრდელო, შენს მაცა, ძვირად ნე მყიდი, -

რაც მოგითვალონ, მას მიითვლიდი!