ფეხმძიმობა
რადგანაც უფალს განსაკუთრებით უყვარდა აბრამი მტკიცე სარწმუნოებისთვის, ამიტომ მრავალჯერ ეცხადებოდა ძილშიაც, ღვიძილშიაც და ესაუბრებოდა მას, როგორც კეთილი მამა; უმეორებდა თავის აღთქმათა და მრავალთა მოწყალებათა შესახებ, რომელნიც განემზადა მას, და არწმუნებდა, რომ იგი შეიქმნება მამად მრავალთა შთამომავლობისა.
ერთხელ სიზმარში აბრამს მოესმა ღვთის ხმა: "ნუ გეშინია, აბრამ, მე ვარ შენი მფარველი და დიდი ჯილდოც მოგელის ჩემგან".
აბრამმა უპასუხა: უფალო, რაცა მაქვს, ისიც არ მახარებს, იმიტომ რომ უშვილო ვარ და მთელი ჩემი სარჩო ჩემი სიკვდილის შემდეგ უნდა დარჩეს ჩემს სახლისწულს, დამასკოელ ელიეზერს.
მაშინ უფლის ხმამ დაარწმუნა აბრამი, რომ უმემკვიდროდ არ დარჩება. ამ ხმამ გამოიყვანა ის ტრიალ მინდორზე და უთხრა: აიხედე მაღლა და დათვალე ვარსკვლავნი ცისანი, არ შეგიძლია, განა? ეგრეთვე უთვალავი იქნება თესლი შენი, რომელსაც მე დავუმკვიდრებ ქვეყანას, სადაც ეხლა შენ ცხოვრობ.
მაგრამ გავიდა დიდი ხანი და უფლის აღთქმა ჯერ კიდევ არ ასრულებულიყო. აბრამი გადადგა მეასე წელწადში, სარა - ოთხმოცდამეათეში და შვილი კიდევ არ ეძლეოდათ.
მაშინ უფალი ახლად გამოეცხადა აბრამს და უთხრა: მე ვარ შენი ღმერთი, კეთილად მემსახურე და იყავ უბიწო! მე დავდებ შენთან აღთქმას და ვაქცევ შენს შთამომავლობას დიდ ხალხად.
ცოლი შენი სარა შობს შვილსა, და მისგან წარმოდგება ხალხი, რომელიც იქნება ერი ღვთის რჩეული. მე ვიქნები ღმერთი შენი შვილისა და მისი შთამომავლობისა.
მეტის სიხარულით აბრამს გაეცინა და ღმერთმა უბრძანა მას, რომ სამახსოვროდ ამ სიხარულისა თავის შვილისთვის დაერქმია ისაკი.
