მდინარე ტიჩინოს ნაპირზე, რომელიც ლომბარდიის მინდვრებსა და ველებზე მოედინება, მშვენიერი შროშანი ყვაოდა.
დანარჩენი მინდვრის ყვავილები მოწიწებით უხრიდნენ თავს შროშანს და ცდილობდნენ მზე არ დაეჩრდილათ მისი ბრწყინვალებისთვის. ის კი იდგა აშოლტილი, მხიარულად ირხეოდა ქარისგან და დაუღალავად ტკბებოდა მდინარეში თავისი ანარეკლით.
ენით აუწერელი სილამაზით მოჯადოებულმა ტალღებმა გადაწყვიტეს ყვავილი მოეტაცათ.
მალე ვნებისა და დაუოკებელი ჟინისგან აფორიაქდა მდინარე. ტალღები სულ უფრო და უფრო აღელდნენ. მდინარის შხეფებისგან დასველებული შროშანი კი ისევ ყელყელაობდა, ამაყად იდგა თავის ღეროზე და თავს იწონებდა.
მაშინ ტალღებმა იმატეს, უფრო ხშირ-ხშირად ასკდებოდნენ ნაპირს, ზედ უვლიდნენ და თავზე ევლებოდნენ შროშანს, სანამ ნაპირი არ ჩამოიქცა და აქაფებულ მორევში არ ჩაიყოლა თავმომწონე ეული მზეთუნახავი.
სასკოლო ლიტერატურა • • • ![]() |