ობობა, როგორღაც, ბუზების საყვარელ თავშეყრის ადგილას აღმოჩნდა და დაუყოვნებლივ შეუდგა მათთვის ხაფანგის ქსოვას. საყრდენად ორი ტოტი ამოარჩია და მათ შორის სიგრძე-სიგანეზე უწვრილესი ვერცხლისფერი ძაფების წვნა დაიწყო.
მანამ წნა, სანამ უხილავი ქსელი არ მოქსოვა. საქმეს რომ მორჩა, ფოთლის უკან დაიმალა.
დიდხანს არ დასჭირვებია ლოდინი. ქსელში გაბმული მოფართხალე მსხვერპლი რომ შენიშნა, ობობა იმწამსვე თავშესაფარიდან გამოძვრა და ხელი სტაცა მსხვერპლს.
იქვე, შორი-ახლოს ყვავილის გვირგვინზე ბზიკი ჩამომჯდარიყო, რომელმაც ობობას მზაკვრობა შენიშნა. მისმა პატიოსანმა და კეთილშობილმა გულმა ვერ აიტანა ამგვარი ვერაგობა. ფრთები ააფრიალა, მრისხანედ დაიბზუილა, თავს დააცხრა დაუნდობელ ბოროტმოქმედს და თავისი სასიკვდილო ნესტარი ჩაასო მას.
საბრალო ბუზები კი გადარჩნენ.
სასკოლო ლიტერატურა • • • ![]() |