ერთმა დაბადებით კუტმა დასწერა შრომა: "სიარულის თეორია". წიგნი გამოიცა დიდი ტირაჟით, მაგრამ არავინ დაინტერესებულა ამ ნაშრომით, ვინაიდან ორფეხა ადამიანები ყოველგვარი თეორიების გარეშე ახერხებდნენ სიარულს, დაბადებით კუტები ქმედით მკურნალობას ამჯობინებდნენ თეორეტიზებას, ხოლო უფეხოებს გორგოლაჭებით სიარული ერჩიათ ფუჭ ოცნებას.
მხოლოდ ავტორი იყო აღტაცებული თავისი წიგნით. იგი იმდენად გაიტაცა საკუთარმა იდეებმა სიარულის შესახებ, რომ მალე იმ დასკვნამდე მივიდა, სიარული რომც შემძლებოდა, მაინც თეორიას ვარჩევდიო პრაქტიკას.
უთუოდ პრაქტიკულობის შედეგი იყო ეს, ვინაიდან სიარულის თეორია მისთვის უფრო ხელსაყრელი აღმოჩნდა.
ამ ნაშრომმა სადოქტორო ხარისხი მოუპოვა დაბადებით კუტს და დიდძალი გასამრჯელო, გარდა ამისა, იგი დანიშნეს ფიზკულტურის ისტიტუტში სპორტული სიარულის კათედრის გამგედ და ტურიზმისა და ალპინიზმის რესპუბლიკური საზოგადოების თავმჯდომარედ.