ერთ ხელმწიფეს მშვენიერი ქალი ჰყავდა. მთხოვნელებს ეუბნებოდა: ავი ზნე მაქვსო!..
ზნიანი ქალი აბა ვის რად უნდოდა და ყველა უკან მიდიოდა.
ამ ქალის ამბავი ერთმა ყმაწვილმა გაიგო და სათხოვრად მივიდა.
ქალმა უთხრა:
– მოგთხოვდები, მაგრამ ერთი ავი ზნე მაქვსო!
- რა ზნეო? - ჰკითხა ყმაწვილმა.
- ქალბატონობა მომივლის ხოლმეო!
ყმაწვილმა უთხრა:
- მეც მაქვს ერთი ზნე, ვაჟბატონობა მომივლისო!
- მაშ, ჩვენი საქმე კარგად ყოფილა, შენც ზნე გაქვს და მეც, მოგთხოვდებიო! - მიუგო ქალმა.
ითხოვა ყმაწვილმა ეს ქალი და შინ წაიყვანა.
ერთხელ გახურებული მკაა. ყმაწვილმა სამკალში მამითადი წაასხა, გოჭი დაკლა და ცოლს დაუბარა:
- სადილი წამოგვიღეო!
ქალმა ქმარი გაისტუმრა თუ არა, რაც კარგი ტანისამოსი ჰქონდა, ჩაიცვა, დაიხურა, გამოეწყო, დაჯდა და ფერ-უმარილს ისვამს.
შემოვარდა ძაღლი და მაგიდიდან მოიტაცა გოჭი.
სადილობა უკვე გადავიდა. მამითადს მოშივდა. სადილი არა ჩანს.
ყმაწვილს უთხრეს:
- არ გვინდა გოჭი. ცარიელი პური მაინც გვაჭამეო.
წამოვიდა ყმაწვილი შინ. ნახა, ქალი ფერ-უმარილს ისვამს.
- რა დროს ეგ არის, დედაკაცო, მამითადი დამემშა!
- შენი მამითადი რაში მეკითხება, დღეს ქალბატონობამ მომიარაო! - უპასუხა ქალმა.
- ჰო, რახან ქალბატონობა მოგსვლია, კარგი, გოჭი რაღა იქნა?
- შემოვიდა ცუგუა და გაიტაცა ქუცუა!
- აბა, ნუ გეწყინება, მეც ვაჟბატონობა თუ მომივლისო, - უთხრა ქმარმა. წამოავლო სახრეს ხელი და ისე მაგრად ურტყა, სულ ჯარასავით ატრიალა.
- შენი ჭირიმე, ოღონდ ახლა დამეხსენი და ჩემს დღეში აღარ მომივლის ქალბატონობაო! - ევედრებოდა ქალი.
ამის შემდეგ აღარც ქალს მოსვლია ქალბატონობა და არც ქმარს ვაჟბატონობა.