ერთ გლეხკაცს ორი ქალიშვილი ჰყავდა. ერთი მხვნელ-მთესველს მისცა ცოლად, მეორე - თიხის ჭურჭლის ოსტატს.
გავიდა ხანი და ცოლმა უთხრა გლეხს:
- წადი, ნახე, შენი შვილები როგორ ცხოვრობენ, რა უჭირთ და რა ულხინთო!
გლეხი მართლაც წავიდა. მიადგა მხვნელ-მთესველი სიძის კარს. მოიკითხეს ერთმანეთი. გლეხმა ჰკითხა სიძეს:
- შენს მოსავალს რა პირი უჩანსო?
- აბა, რა გითხრა, თუ ამ ერთ კვირაში წვიმა არ მოვიდა, სულ დავიღუპებიო.
გლეხი ახლა მეორე სიძესთან მივიდა. იმასაც ჰკითხა:
- როგორ არის შენი საქმე, ჭურჭელი ბლომად გაგიკეთებია, ხომ მაგრად შეხვდები ამ ზამთარსო?
- აბა, რა გითხრა, - უპასუხა სიძემ, - თუ ამ ერთ კვირაში სულ მზიანი დღეები იქნება, კარგა გამოვაშრობ ჭურჭელს, ჩემს ბედს ძაღლი არ დაჰყეფს, და თუ წვიმა გატყვრა - დავიღუპებიო.
დაბრუნდა გლეხი შინ. ცოლმა ჰკითხა:
- როგორ არიან ჩვენი შვილებიო?
- ამ ერთ კვირაში ან ერთი დაგვეღუპება, ან მეორეო, - უპასუხა გლეხმა.