ერთი მეფის ვაჟს მეორე ქვეყნის მეფის ასული შეუყვარდა და შეუთვალა, ცოლად გამომყევიო. ქალმა პასუხი არ დაუგვიანა:
- ფრინველის ძვლებისაგან სასახლეს თუ ამიშენებ, გამოგყვებიო.
მეფის შვილი საგონებელში ჩავარდა. ბოლოს რაც კი დედამიწის ზურგზე ფრინველი იყო, ყველა მოიხმო. ბუს გარდა ყველა უკლებლივ გამოცხადდა.
მეფის შვილმა ფრინველებს უთხრა:
- იმდენი ჩიტის ძვალი უნდა მომიტანოთ, რომ სასახლის ასაშენებლად მეყოს, თუ არადა, დაგხოცავთო!
ფრინველები გაფრინდნენ და სათათბიროდ თავი ისევ ერთ ადგილას მოიყარეს. ბუ მაინც არსად ჩანდა. გაგზავნეს ერთი ჩიტი და მოიყვანეს.
- რატომ იმალები, მეფის შვილთან რატომ არ გამოცხადდიო? - ჰკითხეს ფრინველებმა.
- ტანზე არაფერი მაცვიაო, - უპასუხა ბუმ.
ბუ, მართლაც ტიტველი იყო, ერთი ბუმბულიც არა ჰქონდა ტანზე.
ფრინველებმა თითომ თითო ბუმბული მისცა ბუს და ისიც შეიმოსა. შემდეგ ითათბირეს და გადაწყვიტეს, მეფის შვილთან მოსალაპარაკებლად ბუ გაეგზავნათ. ჩაცმულ-დახურული ბუც გზას გაუდგა.
- რატომ მოხვედიო? - ჰკითხა მეფის შვილმა.
- ფრინველებმა გამომგზავნეს შენთან მოსალაპარაკებლადო.
მეფის შვილმა იფიქრა: ვაითუ ფრინველებმა უარი შემომითვალესო და ბუს უთხრა:
- ლაპარაკით მაშინ ვილაპარაკოთ, სასახლისათვის სამყოფ ძვალს რომ მომიტანთ, ახლა კი ერთი რამ უნდა გკითხო: ქვეყნად ქალი უფრო ბევრია თუ კაციო?
- ქალიო, - მიუგო ბუმ.
- არა, მამაკაცი უფრო ბევრია, - უთხრა მეფის შვილმა.
- ქალიო! - დაიჟინა ბუმ.
- რატომაო? - ჰკითხა მეფის შვილმა.
- ქალის ჭკუაზე გავლილი კაცი თვითონაც ქალია. შენც ქალი ყოფილხარ. შენისთანა კიდევ ბევრია ქვეყანაზე, ამიტომ ქალია უფრო მეტი, ვიდრე კაციო, - უთხრა ბუმ მეფის შვილს და გაფრინდა; მივიდა ფრინველებთან და ყველაფერი უამბო.
გახარებული ფრინველები შემოეხვივნენ ბუს, ყველას უნდოდა ეკოცნა მისთვის, მაგრამ ბუ შეშინდა, ესენი მოკვლას მიპირებენო, - იფიქრა და გაფრინდა.
მას შემდეგ ბუს ეს ფიქრი თავიდან არ მოშორებია, ეშინია სხვა ფრინველების, დღისით იმალება, ღამით გამოდის და იძახის: კივიწ! კივიწ!..