ფეხმძიმობა
ჯოჯიკის შემდეგ დედოფალს მთავარეპისკოპოსები სამოელი და იოანე ეწვივნენ, რომლებიც თანაუგრძნობდნენ და ინაწილებდნენ მის ღვაწლს; მადლობით ისტუმრებდნენ ზეციურ საუფლოში საყვარელ დედოფალს.
ასევე მოინახულეს წმინდა შუშანიკი ქართლის დიდებულმა აზნაურებმა, წარჩინებულმა ქალბატონებმა, აზნაურებმა და უაზნოებმა. ყველამ, ვინც გულმოდგინე თანამოზიარე იყო დედოფლის საქმეებისა.
ყველა, ეპისკოპოსნიც და აზნაურნიც, ერთს სთხოვდა წმინდანს, მისივე ბრძანებით, ფეხებზე დადებული ბორკილი აეხსნათ. ამაზე წმინდა შუშანიკმა თავმდაბლობით მტკიცე უარი განაცხადა და დალოცა ისინი
ციხიდან ყველა თვალცრემლიანი წამოვიდა, ლოცულობდნენ და ღმერთს ადიდებდნენ.
აი, დადგა წმინდა შუშანიკის გარდაცვალების დღეც; უხმო კარის ეპისკოპოს აფოცს და მადლობა გადაუხადა თანადგომისთვის. როგორც მამას და გამზრდელს, მერე ბრძანა დაესვენებინათ მისი ძვლები იქ, საიდანაც პირველად გამოათრიეს.
მან საკუთარ თავს მეთერთმეტე ჟამის მუშაკი უწოდა და სული ყველას შემწყნარებელ უფალს შეავედრა.
სასკოლო ლიტერატურა • • •  • • • შუშანიკის წამება/შინაარსი |
