დავით გურამიშვილი - დავითიანი - მტერთაგან მეფის ვახტანგის ყეენთან შესმენა და ყეენისგან ქართლის წართმევა და კახის ბატონის მიცემა

217

რაგინდ კაცი სნეულობდეს, გვიან მოკლავს ერთი ჭირი,

რა მეორეც ზედ დაერთვის, მით საქმე აქვს გასაჭირი,

წახდენის დროს მამა-შვილთაც არა ჰქონდათ ერთი პირი,

არჩევდიან, არ მოსწონდათ ერთმანერთის ნავეზირნი.

218

ორთავ შუვა მტერს ეშმაკსა ჩამოეგდო რაღაც შური,

მისგან წახდა, დაგვიანდა საქმე კარგი, დასაშური;

ვერა ნახეს რუსთ ხელმწიფე, ვერ აჩვენეს სამსახური,

ყეენზედაც ავად დარჩნენ, მათ დაკარგეს ორგნივ პური.

219

ერთმანერთის ნავეზირი მათ მოსწონდათ ამად არა:

მამა რუსეთს იზიდევდა, შვილი ყეენისა კარა.

მათმან სვემა და სოფელმა სხვა რიგად რამ მოაგვარა,

ვერც მამამ და ვერცა შვილმან მოსახმარი ვერ იხმარა.

220

ყეენის კარს მეფე ვახტანგს ბევრნი მტერნი უდგნენ მზირსა:

რასაც ავსა უნახევდენ, აძახებდენ მისთვის გზირსა;

ყეენს ჰკადრეს: გაგიარმებს ვახტანგ ახშამს და აზირსა,

პირი მისცა საღალატოდ ეთმანდოლეს - თქვენს ვაზირსა.

221

ესმა ყეენს რა ღალატი, იქმნა გულში შენამკრთალი,

გამოძებნა და შეიტყო, ყოველივე სცნა მართალი;

დაიჭირა ერთმანდოლე, განუწესა სამართალი,

უსიკვდილოდ დანასაღა, აღმოსთხარა ორივ თვალი.

222

ხანი გამოჰხდა მცირედი, დღე წავიდა არ მრავალი;

კიდევ ჰკადრეს: მუხანათობს ვახტანგ გურჯისტანის ვალი,

თქვენ გიჭირს და არას გშველის, არის რუსეთს წამავალი.

თქვენცა გმართებს აწ გარდახდა, თქვენზედ დადგა რაც მან ვალი.

223

აწ მეორედ მეფე ვახტანგ რა რომ ყეენს შეასმინეს,

თითქმის ასე განირისხეს, ჭკუვისაგან შეაცდინეს.

ვახტანგ ქართლში ბრძანდებოდა, სხვაფრივ ხელი ვერ აწვდინეს,

ჩამოართვეს ქართლი, მისცეს ერეკლეს ძეს კონსტანტინეს.

224

კონსტანტინეს თათრის ენით ერქო მამად-ყული-ხანი,

იყო სანახავად ვარგი, მკვეთელობით უჩნდა ფხანი,

ისპაანის ტარუღადა მორჭმით იჯდა კარგა ხანი,

ავის კაცის თავ-სავარცხლად აქვნდის კარგი მოსაფხანი.

225

ჯერ კახეთი, მერმე ქართლი, ორივ ერთად მას უბოძა;

ყაენს სახლი ექცეოდა, სვეტად, ბურჯად მას უბოძა:

მოსწერა, თუ: ვახტანგ ჩემთვის რკინის ხრმალი დანაძონძა,

შენ გამოხსენ, განარჩიე, რაც რამ მათგან გამოკონძა!