დავით გურამიშვილი - დავითიანი - გალობა

447

მამავ, შენი ძეო, ვითხოვ, მიბოძეო;

ვიქცევი, ქვესკნეთს ვარდები, მისვეტ-მიბოძეო,

რად გძინავს, აღდეგ, უფალო, აწ განიღვიძეო,

მოდი, გამმართე წელ-გულში, სულ დავიბღუნძეო.

ღმერთო, დავითის მთნეველო, მამაო და ძეო,

ის მტერნი ჩემი მდევნელნი დევნე, განაძეო,

შენ გამირკვიე დავითსა, რაც წინ გზა მიძეო!

448

მჭამეო, მსმეო, ჩემო ტანთა მცმეო!

ვერ მოგეშვები ცოცხალი, თუნდა მაწამეო,

მიბოძე საზდო სულისა, მშიან, მაჭამეო,

კიდეც შემმოსე, სიცივით სულ ვკრკი ამ ღამეო,

ბალა-ჩალაში დავსძვრები, ვითა ღალღა, მეო;

მივხვდი, ვით მწყერი ალალთა დღეს მტერთა ღარმეო,

დავითის ძევ, დავით მიხსენ მე აქადაღმეო!