ფეხმძიმობა
(შექმნილი ლეგენდა)
ათასი წლის წინათ ჩინეთში გამოჩნდა ერთი ქალი, რასაც კი მიაპყრობდა იგი თვალს - ყველაფერი მშვენიერდებოდა. თუ გაივლიდა უდაბნოში - ჩდებოდა წყარო, ჩრდილოვანი, გამოწმენდილი ტყე და მწვანით მოსილი ველი. ბაღში ხომ დაეხედა ბუჩქისთვის - ვარდი იფურჩქნებოდა. ცხრა-კლიტულ საპყრობილეში, როცა პატიმართა სანუგეშებლად მივიდოდა - საიდანღაც შემოიჭრებოდა სხივი მთვარისა და გაისმოდა იადონის სიმღერა.
ერთხელ გზაზე მიმავალ ქალს, უეცრად შეხვდა უცხოეთიდან მოსული ჭაბუკი. როგორც კი დაინახა ქალი, სახე გაუბრწყინდა, წამოიძახა: ნაჰილი! - და გული წაუვიდა.
მისი ხომალდი უნდა გასულიყო ნავთსაყუდელიდან. ჯერ კიდევ გონზე მოუსვლელი ყმაწვილი გასცილდა ადგილს, სადაც პირველ იგრძნო უზენაესი ნეტარება. ამხანაგებმა და თანამგზავრებმა წაიყვანეს.
ყმაწვილი დაიკარგა. ყველას ეგონა სამუდამოდ.
ნაჰილის ვეღარავინ უძახოდა, რადგან სახელი სევდით მოსილ ამბავს აგონებდა ადამიანს... სხვა სახელს კი თვით ქალი აღარ ისმენდა, რადგან გრძნობდა, ისეთი სიძლიერით არ იყო ნათქვამი,
