შემოდის კაცი უკიდურესად გულისამრევი გარეგნობისა და იხედება სარკეში.
"რად იყურებით სარკეში, განა ვერ ხედავთ, რომ უსიამოვნების მეტს ვერაფერს იგრძნობთ ამის შედეგად?"
მახინჯი კაცი მპასუხობს: "ბატონო ჩემო, 1789 წლის უკვდავი პრინციპების მიხედვით, ყველა ადამიანი თანაბარია თავიანთ უფლებებში; ასე რომ მეც მაქვს უფლება სარკეში ჩახედვისა; რაც შეეხება სიამოვნებას თუ უსიამოვნებას, ეს ჩემი პირადი სინდისის საქმეა".
საღი გონების თვალსაზრისით, რა თქმა უნდა, მე ვიყავი მართალი, მაგრამ კანონის თვალსაზრისით არც ის იყო მტყუანი.
* * * * * * *
მთარგმნელი: ზვიად გამსახურდია
პოეზიის გვერდი • • • • • • შარლ ბოდლერის პოეზია/პროზა |