ვაჟა-ფშაველა - ბავშობაშიაც დედა მიყვარდა

ბავშობაშიაც დედა მიყვარდა,

სულ ის მინდოდა გვერდით მყოლოდა.

ერთს წამს მის ჩემგან მოშორებასა

მე ვგრძნობდი გაყრად საბოლოვოდა.

მივსდევდი თანა და მივტიროდი,

თვალთაგან ცხარე ცრემლი მდიოდა.

ოღომც მშობელი თვალით მენახა, -

მაძღარი ვიყავ, როცა მშიოდა.

განა მარტო მე? - “დედა მინდაო”,

ყველა თქვენგანიც ამას ჰკიოდა:

როცა კი დედას ვერა ჰხედავდა,

ჩემსავით სხვებსაც გული სტკიოდა.

თვალს რო მოვკრავდი - მზე ამოვიდის,

წავიდის სადმე - მზეც ჩაესვენის.

თუმც აღარა ვარ ეხლა ყმაწვილი

და ჟამთა დენამ თეთრად დამთოვნა,

მაინც მას ვტირი: “დედა მინდაო,

დედა მაჩვენეთ”, - არს ჩემი თხოვნა.