სხვენზე დევს მამის თოხი და წალდი, მოხუცი დედა საკერავს კერავს, მუხის ღადარზე შიშხინებს მწვადი, მამა არ უზის მშობლიურ კერას.
ეზოში ფოთლებს ქარები ჰგვიან არ უყივლიათ მეორედ მამლებს, მამა კი, უფრო მოსულა გვიან.
წელს მდევარივით მიჰყვება წელი და ზოგჯერ დედას სიკვდილი მამის... ავიწყდება და... დილამდე ელის... |