იოსებ გრიშაშვილი - მართალია, დღეს ეს ლექსი...

მართალია, დღეს ეს ლექსი

ბევრ მოშურნეს გააჯავრებს,

მაგრამ მაინც თამამ სიტყვას

მოვახსენებ ახალ მთავრებს.

...თქვენ ამბობდით: საქართველომ

რაც გინდ ბევრი გაიბრძოლოს,

დიდ რუსეთის პროვინციად

გადიქცევა მაინც ბოლოს!

ჰა, აღსრულდა! თქვენ მოხვედით,

ჩვენც მიგიღეთ ცრემლით ცხელით,

მაგრამ ხალხი არ შეგინდობთ,

რუსის ხიშტით შემოხვედით.

განა ჩვენ აქ გვქონდა ტახტი,

ან ზედ დავსვით ვინმე მეფედ,

რომ ქართველთა წმინდა სისხლი

დაღვარეთ და ააშხეფეთ?!

განა ჩვენი არწივები

გაურბოდნენ დროშას წითელს,

რომ დღეს ჩვენზე ახარხარებთ

ყველა ბილწს და ყველა სკვითელს.

ო, ჩვენ ისე შევეჩვიეთ

ჩვენს მიწა-წყალს, ჩვენს ერს, ჩვენს ხმას

რომ ვერასდროს ვერ ავიტანთ

გამარჯვებულ რუსის ჩექმას.

ზეინაბად გადვიქცევით,

გულს ჩავიკლავთ აღთქმას შმაგურს

და უსისხლოდ მტერს არ მივცემთ

არც ერთ კუთხეს, არც ერთ აგურს.

...მაგრამ თქვენში თუ ვიპოვით

ჩვენზე კარგს და ჩვენზე ძლიერს,

უანგარო მამულიშვილს,

სასახელო ივერიელს;

თუ დაიცავთ ჩვენი ერის

სილამაზეს, ენას, დოვლათს,

თუ ჩვენ ცხელ მზეს არ გარდაქმნით

ჩრდილოეთის მსუსხავ თოვლად,

თუ აღადგენთ საქართველოს

ისტორიულ მთლიან ხაზად,

მაშინ ჩვენს გულს, სულს, სიყვარულს

ქვეშ დაგიფენთ ფიანდაზად.

მაგრამ ვინმემ თუ გაბედა,

რომ მოგვსპოს და გადაგვთელოს -

ვიტყვი: მოკვდა საქართველო -

გაუმარჯოს საქართველოს!