...მშვიდობით ძველო ქართულო ენავ და მშვიდობით სრულიად საქართველოს მდგომარეობაო! ფანასკერტელი
პირქვე დაემხო წმინდა ტაძარი? გული დიდ სევდას ამოენაცრა, - მშვიდობით, გახდი მტრის ნატაცარი!
რა შეედრება ასეთ ღაღადისს? - შენს დედა ენას, მის სილამაზეს გამოეთხოვო, უთხრა: ნახვამდის!
უიმედობის დიდი იმედით, რომ აღარ მოვა ქართლს გაზაფხული, რომ სამუდამოდ გავიყინებით!
როგორც მწირი და ოხერმოხეტე, ღამით მე შენი გმინვა მსმენია, ხმა ნამწარევი: ”ღმერთო, მოხედე!”
ქარში, წვიმაში თმადაბურდული; შენ გამიმწარე ყრმობის ყველა დღე, შენ გულს მითხრიდი გესლით ქურდულით.
სიკვდილის ჭანგი ვეღარ ემტეროს, - როგორც განვლილი გრძელი სიზმარი, შენ მაგონდები, ფანასკერტელო!
ჰა, სიტყვა გულის გასათაფლავი: არა, ქართლს, არა! - შენ ფიქრს გასთხრია სამარადისო, მკვიდრი საფლავი! |
ლექსები დედა ენაზე • • • • • • გიორგი ლეონიძის პოეზია |