ილო მოსაშვილი - ბელადს

სხვა - სამშობლოში სამშობლოს ნატრობს,

მიწაზე დადის - არა აქვს მიწა,

ჩვენ კი, ბედნიერ სამშობლოს პატრონს,

შენი სახელი მიგვიძღვის ფიცად:

ზეცაში - მფრინავს, ბრძოლაში - მხედარს,

ვაჟკაცს - ზღვასავით გაშლილ ყანაში,

და ბავშვი, როცა შესცქერის დედას,

უსმენს და თითქოს სიზმარში ხედავს,

შენებრ მშობლიურ იავნანაში.

და როცა დილა, მთების ფიწალზე

ღრუბლის ბულულებს ლურჯად შეღებავს,

იგრძნობს სულდგმული დედამიწაზე

შენი გულის და ხელის შეხებას.

დგება ბალახი, აცახცახდება,

მოვარდნილ სითბოს წყალივით დალევს;

ტკბილი ოცნება ცხადად ახდება,

და შენი სახე ცაზე დახვდება

ქვეყნის პირველად გახელილ თვალებს.