ბრძანე, მოძღვარო, გონებავ ერის, უნდა ვდუმდეთ და უნდა ვიფრთხილოთ? სულებს გვირყვნის და გვიწამლავს მტერი, ვითმინოთ?! უწმინდეს შუბლებს ფურთხით ბილწავენ, თუ შენთვის მკერდს არ მივუშვერ ტყვიას, სამშობლოვ, ხატად რისთვის გიწამე. შენს გონებაზე მიბმული ფეთქავს. ბრძანე, მოძღვარო, გაიმცვრა სული, დაავადა შიშმა და კეთრმა. შემოაძარცვეს კალთა ქარებმა, ბრძანე, მოძღვარო, სისხლი სისხლის წილ, დავუდოთ ზღვარი ამ მოკრძალებას! სამშობლოს ჩვენსას - უფლის მშვენებას, აღარ უშველის მერე არც ცრემლი ჩვენს აღდგომას და აღმოცენებას. დაყველა ნერვი არის გამწყდარი, მოძღვარო, დროშა გამოაბრძანე, საქართველოსთვის ლოცვით დაგვძარი! ვიდრე ძარღვებში სისხლი მოძრაობს, ვიდრემდის ცრემლებს სისიხლის გემო აქვთ, ვიდრე სიკვდილი გვილხინს, მოძღვარო! გადაუჭერენ მკერდზე არტახებს, მთლად ეს სამყარო ქცეულა ნაცრად, თუ საქართველო ამიპარტახეს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტარიელ ხარხელაურის პოეზია |